دربارۀ کتاب: امواجِ انقلاب صنعتي، چندي پس از آن که اروپا را درنورديد، به ايران رسيد و پي‌آمدهاي ريز-و-درشتِ خود را به‌همراه آورد؛ پاگيريِ عملکردهاي نويني چون کارخانه‌ها و صنايعِ مدرن، از آن‌جمله است.

شهر اصفهان نيز، که از ديرباز از زمره مراکز مهم توليد صنايع، به‌خصوص صنايعِ دستي، به‌شمار مي‌آمد، از آن‌همه تحولات بي‌بهره نماند؛ چنان‌که در مدتي اندک، نُه کارخانة مهم از 29 کارخانة تاسيس‌شده در ايرانِ دوران پهلوي اول، در شهر اصفهان برپا شد و بدين‌ترتيب اين شهر در رديف اول صنايع نساجي قرار گرفت و به «منچستر ايران» ملقب شد. شهري که شكل‌گيري گونه‌اي خاص از معماري، يعني «معماري صنعتي» را، با الگوهايي بديع و کاملا نوظهور، تحت لواي تفكر معماران غير بومي و اكثرا آلماني‌تبار و البته دوشادوشِ استاد بنّاها و معمارانِ ايراني، براي ايران و معماريِ ايران به‌ارمغان آورد. اين نوع معماري، که فصلي مهم از تاريخ معماريِ ايران را تشکيل مي‌دهد، متاسفانه امروزه در معرض نابودي ست. کتابِ پيشِ رو، کوششي‌ست براي جمع‌آوري، طبقه‌بندي و مستندکردنِ اسناد و مدارک و سرگذشتِ معماريِ صنعتيِ عهدِ پهلويِ استانِ اصفهان؛ با اين اميد که آن را، حداقل در متن و سند و نوشتار، از زوال و نابودي نگه دارد.